In deze post ga ik heel eerlijk en open zijn. Dat ben ik in andere posts nog niet genoeg geweest. Er is een reden dat ik sinds mijn aankomst bij mijn tweede gezin niks heb gepost.
De eerste paar weken heb ik nogal moeite gehad met het wennen. Bij mijn vorige gezin deed ik hier geen moeite voor na de eerste week omdat ik niet veel langer met hen zou werken.
Bij mijn nieuwe gezin waren dingen compleet anders. Een puber in plaats van een 4 & 1,5 jarige, en meer huishoudelijk werk dan zorgen voor de kids. Wennen aan een gezin kost veel energie en om het voor een tweede keer kort achter elkaar te doen was dan ook zeer vermoeiend.
Overdag ben ik alleen thuis. Er zijn geen huisdieren. Ik heb nog nooit in m'n leven zonder huisdieren geleefd. Dat is zoveel moeilijker dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Omdat het geen mogelijkheid is om elke dag maar London in te gaan en met au pairs af te spreken voelde ik me best eenzaam. Vaak probeerde ik wel om naar het park te gaan of door de wijk te lopen.
Ook met Oliver heb ik niet veel contact. Hij doet liever z'n eigen ding. De hostmom is meestal niet voor 21:00 thuis, dus ik stuur Oliver op bed en ga daarna ook naar mijn kamer. Het enige contact wat ik dus heb op een dag is met mijn vrienden en familie via Whatsapp en Skype. Hierdoor heb ik een nieuw gevoel ervaren: heimwee. Ik heb nog nooit last gehad van heimwee, want ik ben nog nooit langer dan 2 weken van huis geweest. Ik had het ontzettend moeilijk om hiermee om te gaan. Ik heb het hier met mijn hostmom over gehad en zij tipte mij om overdag bezig te blijven. Dan geef ik mezelf niet de kans om na te denken en verdrietig te worden. Echter bleef de heimwee en het verdriet. Het voelde alsof ik de dagen op automatische piloot doormaakte. Het enige waar ik naar uit keek was het feit dat ik in de kerstvakantie naar huis zou gaan. Nog steeds houd ik van Engeland en ben ik ervan overtuigd dat ik hier geboren had moeten worden. Echter ben ik dat niet. Mijn thuisland is Nederland en hier woont mijn familie. Ik zou zo graag in London willen wonen, maar voor welke prijs. Mijn familie wekelijks kunnen zien gaat boven wonen in het land van m'n dromen. De plek waar je woont maakt het nog geen thuis. De mensen om je heen maken het je thuis. En bij deze kan ik zeggen dat Nederland mijn thuis is en ik opgelucht ben met de keus dat ik eind december terug zal gaan naar Nederland.
Needless to say: ik heb ont-zet-tend veel geleerd in de afgelopen 3 maanden (dat klinkt ineens als een hele korte periode maar het voelde al als een jaar). Je zorgt zelf voor de kennis die je opdoet en ik durf te zeggen dat ik binnen deze 3 maanden mijn doel heb bereikt.
Mijn doel was om te leren hoe het is om een huishouden te runnen, of ik in London wil blijven wonen en zelfstandiger worden. Ik vind dat ik dit allemaal heb geleerd. Wil ik in London gaan wonen? Waarschijnlijk niet. Mijn hart slaat sneller als ik de Big Ben zie en mijn liefde voor Engeland en de taal is niet minder geworden (als al niet meer). Ik ben mijn familie veel meer gaan waarderen. Misschien een weekje vakantie naar London is een goed idee... ongeveer 10 keer per jaar.
Wat ik in Nederland ga doen het resterende jaar?
Sowieso ga ik mijn moeder meer helpen in het huishouden.
Ik ga een baantje zoeken en sparen.
Ik ga een baantje zoeken en sparen.
Volgend schooljaar wil ik graag beginnen met een nieuwe studie en proberen op mezelf te wonen (niet te ver van m'n familie natuurlijk) want als er 1 les is die ik heb geleerd is dat het tijd is voor mij om op mezelf te gaan wonen.
Ik kan alles dit jaar mooi gaan uitzoeken zodat ik in augustus klaar ben voor een frisse start.
Ik zal m'n hele leven profijt hebben van mijn ervaring als Au Pair.
Dit is waarschijnlijk mijn laatste blog over Engeland.
Als je van begin tot eind lezer bent geweest dan geef ik je bij deze een ontzichtbare taart!
x Saranne